تفاوت سرقفلی با حق کسب و پیشه

حق کسب و پیشه عبارت است از کسب شهرت و رونقی که در ملک به واسطه اقدام مستاجر به وجود آمده است.

حق سرقفلی دارای اوصاف ذیل است：

این حق به تبع مالکیت منافع برای مستاجر محل کسب ایجاد می شود.

چنین حقی برای مستاجر به صورت قهری ایجاد می شود و ارتباطی به اراده طرفین و شروط ضمن عقد ندارد .

حق کسب و پیشه هر منفعت و مزیتی است که در یک رشته کسبی در ارتباط با مشتریانش دارد و تدریجی الحصول است و بستگی به عمل مستاجر دارد .

حق سرقفلی چیست

حق سرقفلی مالی است که در بدو اجاره به مالک پرداخت می شود و ذاتا قائم و متکی به محل است و متضمن هیچ نوع شهرت تجارتی یا توجه خاص یا استقرار یافته مشتریان نیست و حق سرقفلی تابع موقعیت و

مرغوبیت محلی ، کیفیت و تجهیزات به کار گرفته شده در عین مستاجره است . این حق قطعی الحصول و به محض پرداخت مبلغ یا وجهی از جانب مستاجر به موجر به وجود می آید.

حق کسب و پیشه چیست؟

حق کسب و پیشه یا تجارت موضوع قانون روابط موجر و مستاجر سال ۵۶ بوده که در قانون جدید سال ۷۶ به طور کلی حذف و حق سرقفلی جایگزین آن شده است .

حق کسب و پیشه یا تجارت جنبه قهری و غیر ارادی دارد ؛ در حالیکه سرقفلی پدیده ای ناشی از اعمال ارادی طرفین است.

در قانون قدیم ( سال ۵۶ ) هر محلی ممکن بود به عنوان محل کسب و کار اجاره داده شود حتی اگر این محل به موجب گواهی پایان کار یا پروانه ساختمان مسکونی محسوب می شد .

لذا طبق آن قانون تجاری نبودن ملک از نظر ضوابط شهرداری مانع ایجاد حق کسب و پیشه به مستاجری که با اذن یا اجازه مالک ، محل را به عنوان محل کسب و کار مورد استفاده قرار داده بود ، نیست

اما در خصوص سرقفلی با توجه به صراحت قانونگذار در ماده ۶ جدید ، سرقفلی صرفا در خصوص ملکی ایجاد می شود که قانونا تجاری باشد و ملاک تجاری بودن نیز مندرجات پروانه ساختمانی است که طبق ماده ۵۵ قانون شهرداری تعیین می شود .

بنابراین در خصوص ملک مسکونی یا اداری نمی توان حق سرقفلی قرار داد به دلیل آن که به حکم قانون سرقفلی مختص ملک تجاری تلقی شده و لاغیر.